This blog site does not fall under any category. It remains advertising-free and adamantly against displaying links to malicious websites especially porn and other filthy cybergarbage such as some of those listed in the traffic sources of pageviews appearing in the blog's dashboard statistics and that include PORN SITE ADMINISTRATORS OUT THERE WHO KEEP ON PESTERING DECENT BLOG SITES ALL OVER THE WORLD BY ADVERTISING YOUR URL IN THE STATISTICS TRAFFIC SOURCES!
ALL PORN WEB ADDRESSES THAT WILL STUMBLE UPON THIS SITE WILL DEFINITELY BE DESTROYED!

Please note that any comment, tweet (Twitter @newweirdjtt) or e-mail containing unpleasant message, suspicious links, or received by the Spam folder will not be entertained. Just remember that I can be a good friend but a bitter enemy, get it?
Hey, I'm supposed to be an independent, self-publishing fiction writer through my Samizdat Publications and yet selling my first published books had became difficult despite the good story quality and affordability of these. I think that I'll be returning soon to that search for a publishing company like I did in the past and so I must lay down my "pride" for my other unpublished manuscripts. I hope that I'll find a just and humane publisher who is open-minded to give chance to aspiring fiction writers like me, support Philippine literature and renewed interest in reading books, and without the attitude of treating the publishing industry as just some business gamble.

SOLILOQUY According to Webster’s Dictionary, soliloquy (so-lil-o-kwi) n. /plural soliloquies/ is the act of speaking one’s thoughts aloud in solitude; a speech in a play through which a character reveals his/ her thoughts to the audience, but not to any of the other characters, by voicing them aloud , usually in solitude. (derived from Latin soliloquium “to speak alone”). Grolier International Dictionary defines soliloquy as a literary or dramatic form of discourse in which a character talks to himself/ herself or reveals his/her thoughts in the form of a monologue without addressing a listener; the act of speaking to oneself in or as in solitude.

ANNOUNCEMENT: PLEASE CHECK OUT MY WATTPAD SITE- https://www.wattpad.com/user/weirdjtt




Saturday, March 19, 2011

Grade 4- Section 9 (Dove) School Year 2010-11

Ang mga batang ito- marami ay sakit ng ulo at stress ang idinudulot ngunit lahat naman ay naghahatid ng kasiyahan sa inyong lingkod. Salamat :)




Siguro nga na natural sa karamihan sa mga bata ang pagkamakasarili. Dahil ba sa mura pa nilang isipan para may puwang naman ang maturity? Minsan, sa pagka-bad trip ko nang nadatnan kong makalat ang loob ng silid-aralan, ako na mismo ang nagwalis at nagtapon ng basura. Hindi na ako nag-utos sa kanila o sa cleaners ng araw na iyon upang subukan ko kung may kusang-loob ba sila o sense of responsibility na kahit na hindi na sila pagsabihan ay gagawin na nila nang maluwag sa loob ang kanilang mga tungkulin bilang mga mag-aaral. Hay, wala. Wala lang sa kanila kahit na nakatanga na sa panonood sa akin na naglilinis ng mga kalat nila o di kaya'y bubulyawan na lamang ang mga cleaners na tulungan ako pero mga mas walang kusang-loob din. Kinokontrol ko na lang nga ang pagkabwisit ko habang pinaaalalahanan sila ng tungkol sa kahit simpleng disiplina. Ngunit ewan ko nga ba sa ibang bata na may pagka-sadista na kapag lalong pinangangaralan ay mas lalong susuway. Siguro nga na mga paslit lang ang mga iyon. Mga batang musmos at hindi mga labinlimang taon gulang. Isipin ko na lang na may tamang panahon naman para sa lubos nilang pagkatuto at maturity. Gawin ko na lang ang aking mga tungkulin at hindi ako isang perfectly magical mentor na kaya silang baguhin overnight. Huwag pilitin. Ang cliche na paulit-ulit sa elementary school environment- mga bata pa naman yan, eh, marami pang kakaining bigas, ang aking mantra... period. Hindi ko naman sa nilalahat ang mga batang ito. Palibhasa ay iba ang nakagisnan kong 'kultura' noong ako'y nasa elementarya pa tulad nila.
Naiisip ko naman palagi ang mga batang iyon. Sino ba ako sa kanila? Kung sasagi man sa kanilang alaala ang pagmumukha ko, paano nila gugunitain ang nagdaang limang buwan (noong Disyembre lamang ako nagsimula dito sa VABES) nang nagku-krus ang aming mga landas tuwing umaga, Lunes hanggang Biyernes? Pagkatapos ng ilang taon kung kailan mas malalaki na sila kaysa sa akin at nag-flashback sa kanilang alaala ang panahong greyd por pa sila, maaalala pa kaya nila ang weirdong ito na nag-substitute sa kanilang yumaong class adviser? Ang kanilang pangalawang class adviser na isang total stranger na dumaan lang sa panahon ng kanilang kabataan at minsan ay kanilang nakadaupang-palad?
"Teach a child to choose the right path; and when he becomes older, he will remain upon it" Proverbs 22:6 - ang kawikaang naging bahagi na ng aking kamalayan mula pa noong ten years old ako; assignment kasi namin ang mag-recite ng isang salawikain sa Character Education subject at nang binuklat ko ang Bibliya, nadama ko ang inspirasyon ng Holy Spirit at napili ko ito sa dinami-dami ng mga passages doon.

1 comment:

  1. tatlo sa mga litrato-obviously kinunan noong Ash Wednesday pa! Haha! balang araw magmamano rin ang mga bata na iyan... sa akin? wag na muna,oy! bata rin naman ako, a!

    ReplyDelete