Humahalakhak ang Tag-init

The National Shrine of Our Mother of Perpetual Help (or Baclaran Church in Parañaque City)- courtesy of Wikipedia and photographer Ramon F. Velasquez

    Bago ko nga pala nai-post ang blog na ito, kagagaling ko lang mula sa Baclaran. Miyerkules Santo, Araw rin ng Baclaran, at dito ako sumama sa mga nag-Stations of the Cross kahit pare-pareho kaming strangers at sa visita iglesia sa kalapit na Sta. Rita de Cascia Parish.

       Pagkatapos, hehehe! Sarap ng meryenda sa Jollibee- Tuna Pie with Iced Tea; seasonal lamang ang Tuna Pie at napakasarap pa naman nito!

***

“Why is it that you people out there either dislike me or so scared of me? Look at my face mask. I will whisper this to your brain, by its cerebrum, cerebellum, and medulla, that I’m a person you can trust to serve you a light snack of tasty bread with Reno liver spread, with crunchy pop beans, and some fine shoktong...”

Caution! A weird selfie photo- don't you ever provoke this being or else!

Well, correction. Anthony Hopkins is included in my list of all-time favorite actors because he has great acting prowess but never his Hannibal Lecter character in his past films. I just like the muzzle-like face mask and the hilarious parodies in popular culture e.g. “Scary Movie” or the scheming Mr. Tinkles of “Cats and Dogs 2: The Revenge of Kitty Galore”.

The phases of the moon is so important to the ever movable Holy Week

Today is the 16th of April 2014 and it happens to be Holy Wednesday of this year’s Holy Week. Ngayon ay kaarawan ng isang blogger na nagngangalang Joan T. Teves.

Ngayon ko lang hayagang babanggitin dito sa blog kung ilang taon na ako tutal ay hindi na iyon maitatanggi sa aking mga papeles at dokumento. Ako’y tatlumpu’t isang taong gulang na ngayong 2014 but age is just a number, right?

Anu-ano ba ang trip kong sabihin sa sanaysay ko para sa April 2014 blog post na para bang nasa imahinasyon ko ang isang metaphysical wine na walang alcohol content because in real life, I don’t appreciate such alcoholic beverages.

Personality. May ilang description umano para sa mga may zodiac sign na Aries with the fire element na tugma sa akin gayundin sa Chinese feng shui on the Water Pig.

Hehe, silence of the pigs in the barrel! I’m just a harmless weirdo unless when provoked. Kaya lang nangangalisag ang balahibo ng maraming tao kapag nariyan na ako malapit sa kanila. Oo nga pala, ngayong buwan din ang bakasyon namin sa Tigbauan, Iloilo. Kasama uli ako, the monster. Magbabakasyon uli sa Tigbauan ang nakaaasiwang weird monster na ito na magpapanindig na naman ng balahibo, hehehehe! Pero wala naman akong ginagawang pamemerwisyo liban lang sa ghostly, eerie presence ko na naghahatid ng discomfort sa mga pinag-iisipan ako agad na isang snobbish at masungit dahil lang sa hindi ako ma-PR at engot ako pagdating sa dayalektong Kiniray-a and so, I beg to y’all folks to forgive this weirdo. Sana kagaya na lang sa isang linya ng hit single nina Eminem at Rihanna na “I’m friends with the monster...”

Ganito lang kasi ako na isang introvert, eh. 

Dito sa blog site na ito, ang dami-daming anonymous readers at nadarama ko na ang ilan sa kanila ay palihim talagang sumusubaybay pa. Ayon, sa statistics ng blog dashboard, malapit nang umabot sa 10,000 pageviews ang “Soliloquy Beyond” (hey, as of April 16, lumampas na nga sa 10,000!). Marami ngang anonymous readers subalit hindi ko kailanman nadama ang friendliness ng mga yun. Nakakatakot ba ako na baka sakmalin ko kayo, anonymous readers? Isa ba akong eyesore? Mabaho ba ako ayon sa inyong nasal standards? Bakit? Kung magpapakilala na ba kayo sa akin ay uutangan ko na kayo (at huwag din uutang sa akin!) o kukulitin na bumili naman ng pocketbook ko?

Nalilimutan ko na naman ang kahulugan ng soliloquy or monologue in contrast to dialogue and other forms of interaction. Sige, huwag na kayong magpakilala o mag-comment man lang kung ayaw niyo. Nakakatakot kasi ako, eh. Lumipat na lang kayo sa ibang blog sites o magbabad na lang sa Facebook niyo tapos tutok na lang kayo sa Flappy Bird and other game apps diyan sa cellphones and tablets niyo, ha?

Pambihira... lasing na yata ako nito sa isang shot lang ng imaginary booze. Lakas-tama ng drama, o!

Sorry sa unpleasant na pinagsasabi ko sa blog na ito...

Career. Smooth sailing. Mahaba-habang bakasyon mula sa trabaho sa eskwela. Pero may isa pa akong career sana. Muli akong nagpapasalamat sa mga tumangkilik at nagpahayag ng positive reviews sa aking unang inilathalang akda na “Dalawang Babaeng Umiibig” at patunay yun na ang aking kwento ay never na isang cloying romance novella. Kaya lang tulad sa publications ng iba pang independent and self-publishing authors, I’m deeply sad sa malamang na pag-curtains down na ng aking Samizdat Publications at hindi ko alam kung maipaiimprenta ko pa ang iba kong akda na pinaghirapan ko talagang isulat. Mahal na ngayon ang printing costs at priority lang ng ilang  malalaking bookstores and other dealers ang mga produkto ng mga kilalang publishing companies basta may “commercial value” ang mga ito.

            Minsan nga ay naglako ako ng aking pocketbooks sa isang lansangan sa Maynila. Kinausap ko ang isang ale na may news stand sa kanto ng T.M. Kalaw at Taft na bumili naman siya sa akin, 3 for 100 (presyong palugi na nga ito, eh) at pwede niyang ibenta ang isang kopya ng 40 pesos. Agad niyang ibinalik ang mga libro. Sana nga pala, dinagdagan ko ang salestalk ko para mas maintindihan naman nung ale. Sana sinabi ko na kung maibebenta niya ang tatlo eh di tumubo pa siya ng bente pesos. Tutal, marami namang tao na dumadaan sa pwesto niya at mapapansin ang mga pocketbooks na iyon. At saka, may sinabi pa siya na ang gusto ng mga tao ay “Precious Hearts”. Ganoon? Umalis na lang ako nang tahimik kaysa mangulit pa kasi mukhang mahirap kausap yung ale at medyo mainit na ang ulo. Hindi niya ako pinaniwalaan kasi sarado siya. Lalo ko tuloy naunawaan ang hirap ng trabaho ng mga field sales personnel and promodizers kung saan halos hindi sila pansin at minsan, pinagtatabuyan pa sila at pinagtatarayan ng ibang tao at may mga pagkakataong hindi sila kumikita.  

Well, meron daw isang website na tinatawag na Wattpad kung saan makababasa raw ng online contemporary novels para sa mga masipag magbasa. Doon, gaya ng Facebook, libre magbasa... wait! Libre? Eh di ba, hindi talaga kasi pumapatak ang metro ng Internet usage mo tapos exposed pa sa computer radiation ang iyong mga mata? Meron namang alternative, eh. Naipalimbag na ng iba't ibang naggagayahang publishing companies ang ilang Wattpad novels na may mga manga/otaku designs and illustrations sa cover pages ng mga ito. No offense sana sa mga illustrators. Iba talaga ang vibes kapag pinagmamasdan o binabasa mo ang isang modern umanong “literaturang Pinoy” na nagtataglay naman ng very strong foreign influences kahit pa sabihing cute o pang-agaw ng pansin. Pang-akit lamang ang makulay na cover illustration pero ang formula ng Taglish na kwento nito ay wala rin pinagkaiba sa iba pang romance pocketbooks! Mahal naman at saka hindi ko trip bilhin ang mga yun o basahin man lang ang anumang nakabuyangyang sa Wattpad. Ito na ba ang makabagong panitikang Pilipino ngayon?

Mga tipong teen fiction or pop/chic literature na layong magpakilig kasi yun daw ang “trending” sa reading public ngayon! Talaga lang, ha? Masyadong pa-sweet and syrupy tulad ng ilang animé o Asianovelas. Eh ganoon ang hanap ng mga publishing companies ngayon, eh! Punyemas! Mga kakiligan! Kilig-kilig sa mga readers na mga tipong “Filthy Rich...”, “She’s Dating a Gangster” or diarrhea ng shwanget este, “Diary ng Panget” pala na meron pang movie version.

Well sorry, ha! Ang mga akda ko ay mostly adult themes intended for mature readers pero hindi naman yun erotica o gay literature, ano? I want to portray women characters as empowered and strong-willed at hindi yung umiikot lang ang buhay sa crush o boyfriend o lovelife at hindi ko gusto yung sila’y hanggang “damsels in distress” na umaasa lang sa mga lalaki upang sila’y sagipin at mas lalong hindi sila ang tipong laglag agad ang panty sa kilig kung sila’y lovesick or hopeless romantic na. Mga matatag na babae, yun na!

Sa una kong inilathala at ipinalimbag na akda, mababa ang kita; tumpak nga naman ang tinuran nung mama sa Plaza Miranda sa Quiapo matapos ibalasa ang tarot cards niya na wala raw akong gaanong kita dito (please refer to “Fresh Scent of Rain-Drenched Soil and Lush Plants” posted on August 2012). Iilan lamang ang bumili. Mababa ang kita subalit nagpapasalamat pa rin ako sa Panginoon dahil nagkaroon pa rin ako ng pagkakataong makilala na kaya ko palang maging manunulat ng fiction. Sa halip na itago o gastusin sa kung ano ang maliit na halaga, minabuti ko na lang na ito ay ilaan sa kawanggawa; may kaliitan nga ngunit bukal naman sa kalooban ko na i-donate! Gumaan ang pakiramdam ko sa kasiyahang ito at hindi na ako magdadagdag ng detalye sapagkat ang isang significant Lenten activity ay hindi dapat i-flaunt kahit na hindi naman ako gaanong relihiyoso.

Personality, career... dapat bang isama ang lovelife? Hindi ko talaga gustong i-diskusyon ang scope na ito. Nakapagsulat ako ng mga novellas and short stories kung saan may lovelife ang mga tauhan pero ang may-akda ay wala kahit kailan. Bwisit na mga tanong kung may boyfriend na at kumukulo ang dugo ko sa ganoong usapin! Masaya pa rin naman ang maging single-blessed tulad ng isinaad ko sa aking profile dito na mababasa diyan sa tabi ng blog page na ito at alam kong hindi lang ako ang may ganitong prinsipyo. Dapat daw sa akin, mag-ayos-ayos. Nang magmukha namang akong tao? Dapat daw sa akin magpa-make-over at mag-aral ng social graces upang maging sophisticated nang ‘mapansin’ naman ako. Lintik na mga ‘payo’ yan, o! Well, sa mga naiintriga kung bakit walang attracted sa akin, I tell you, hindi kasi nila masikmura na ganito ako at hindi nila ako maunawaan. Ano, ha? Kailangan pa bang magbago ako alinsunod sa mga itinakdang ‘pamantayan’ ng ibang tao? Sa salitang Bisaya, nagmamaoy (nagwawala). Nagmamaoy na ako sa pamamagitan ng blog na ito,a! kahit na sa imahinasyon ko lamang ay naubos ko na ang isang kathang-isip lamang na bote ng alak sa isang inuman.

***

Namumukadkad ang Tag-init

Flowering narra trees at the Villamor Air Base Golf Club

 A variety of coleus

Lilies that bloomed mostly during the Lenten and Easter seasons

Bougainvilleas

More bougainvilleas

Beautiful and long-lasting pink clusters of hydrangeas (milflores); now, I know, the soil's pH where it is planted is alkaline

Plumbagos

Santan plants

The santan flower cluster up close

***

THE APRIL 2014 BLOG’S FINALE: A GALLERY DEDICATED TO A POPE

Newspaper clippings on the historic World Youth Day ‘95 from the Philippine Daily Inquirer, Philippine Star, and Manila Bulletin. Not even Ondoy’s flood can ever disintegrate this souvenirs which bring back fond memories of the blessed and saintly Pope John Paul II with the late Jaime Cardinal Sin for his guest. Was it the newspapers' carbon content or is it the photogenic glow of the pope?  Malapit na pala ang kanyang canonization kasama si Pope John XXIII.