Chili Pepper and Chilly Weather

Ivan Konstantinovich Aivazovsky's View of the Sea by the Moonlight (courtesy of Wikipedia)

Two paintings by Caspar David Friedrich: "Seashore by the Moonlight" (above) and "The Stages of Life" (below)/ courtesy of Wikipedia

        I really love introspective paintings depicting landscapes and seascapes during the night. Sunset reminds of inevitable farewell just like that day when my grandfather closed his eyes and left this world. And yet, the soft light of the setting sun is a glorious sight to behold and nostalgic eulogies and reminiscences are evoked. Night that follows is dark but it has the calmness that recalls of rest away from weariness which had always been part of life.

Michelangelo's Pieta (from Wikipedia and author Stanislav Traykov)

*******

Edvard Munch's Anxiety (courtesy of Wikipedia)

       Ma-clutter (hindi makalat) nga ang loob ng aming bahay ngunit mas gusto ko na rin siguro ito kaysa “minimalist interiors” gaya ng binabandera sa mga house design magazines. Maraming araw na ang lumipas nang nangyari ang di-inaasahang insidenteng iyon. Kahit hapon pa lang ay napasok ng isang magnanakaw ang aming bahay habang wala pa kami. Naligalig ako nang nadatnan kong bukas ang pinto ng aking silid-tulugan at nakahugot na palabas ang mga drawers at aparador ko. Natangay ang aking savings passbook at ang temporary GSIS e-card ko subalit maraming salamat sa Panginoong Diyos dahil wala namang nasaktan dito sa aming kabahayan at hindi natagpuan ang aking inipong pera na itinago ko nang husto; kaya nga, matapos noon, pagka-aplay ko ng panibagong passbook ay nagdeposito na rin ako. Akala ko, pati ang aking lumang alkansiya ay kinuha. Hindi ito nakakandado... sapagkat ang taglay nito ay ang aking koleksyon ng mga lumang barya at hindi alahas dahil hindi ako mahilig doon. Gayundin ang aking iniingat-ingatang cellphone na palaging nasa loob ng tokador at hindi pa kailanman nangailangan ng repair at ang aking trusted alarm clock- my beloved 12-year-old Nokia 3510!

       Hindi naman talaga makalat sa loob ng aking silid pero tinatago ko pa rin ang sangkaterba kong lumang kagamitan, damit, at iba pang napaglipasang bagay na nakasikisik sa loob ng mga kabinet. Ayokong magtapon. Ang aking silid nga pala ay napagkakamalan din na kwarto ng isang lalaki, hehehe! Hindi girly-girl ang motif. Pati aparador ay parang boy’s closet and wardrobe at kulang na lang ay magdikit na rin ako sa bedroom walls ng mga ginupit na pahina mula sa men’s magazines. Simple lang ang pamumuhay ko at allergic ako sa maluhong lifestyle. Basta, hindi ko feel na magbibili kung hindi naman talaga ganoong kailangan tulad ng usong gadgets. Wala akong laptop. Daig pa ako ng mga maliliit na bata sapagkat alam nila kung paano gumamit ng tablet  o iphone at iba pang latest models ng cellphone gayundin ang iba’t ibang apps dito. Engot ako pagdating sa mga bagay na iyon at hindi rin naman ako interesadong bumili o ma-experience na makahawak man lang nun at mas lalong wala rin akong pakialam; ang boring at ang weird-weird ko, ano? Hehehe, animo 2004 pa lang ngayon para sa akin or it’s not the usual throwback thing but it’s just like the ‘90s feel.

     Kinabukasan, sa Inquirer issue, nabasa ko ang pitak ng Daily Gospel dito care of Claretian Publications at tumatak sa isipan ko ang ilang passages mula sa First Letter of St. John or 1 John 5:16- “If you see your fellow committing sin, a sin which does not lead to death, pray for him, and God will forgive him. I speak, of course, of the sin which does not lead to death. There is also a sin that leads to death; I do not speak of praying about this. Every kind of wrongdoing is sin, but not all sin leads to death.” Napagastos ako sa pagpapagawa ng affidavit of loss at bagong savings passbook at pati ang pag-report nito sa mga bangko at sa GSIS. Tinangay ng magnanakaw ang mga passbook at e-card pero hindi niya iyon mapakikinabangan. Alam kong miserable siya at hindi siya magiging tunay na maligaya sa buhay niya hangga’t hindi niya tinatalikuran ang masasamang gawain at magbalik-loob na siya sa Panginoong Diyos.

Caspar David Friedrich's The Cross in the Mountains (courtesy of Wikipedia)

*******

Fernando Amorsolo's "Defense of Honor" (courtesy of Wikipedia/ please, this is for art criticism/ interpretation of the subject and not infringement!)

       Usually, basta Amorsolo paintings, kadalasan ay magagandang tanawin, kaugalian at kulturang Pilipino, makasaysayang tagpo, at mga portraits ang tema ngunit ang isang ito na post-war art niya ay simboliko, with a romantic feel. “In the Defense of Honor” ang pamagat nito at malalaman na isang Hapon ang nagtatangkang humalay sa babae sapagkat mapapansin sa paanan ng lalaki ang isang military cap na tanging ang Japanese Imperial Forces lamang ang nagsusuot nito. Para sa akin ay mayroong malalim na kahulugan ang painting. Ang babae ay sumasagisag sa ating Inang Bayan noong panahon ng Hapones at ang lalaki ang kumakatawan sa bawat makabayang Pilipino na handang ialay ang sarili maipagtanggol lamang siya.

*******

“Lately, I been, I been losing sleep/ Dreaming about the things that we could be/ But baby, I been, I been, I been praying hard/ Said no more counting dollars/ We’ll be counting stars/ We’ll be counting stars...”

      The lines mentioned above came from the hit single from OneRepublic, “Counting Stars”. Trip ko lang kasi ang isang ito at nag-tweet pa nga ako sa Twitter page ng naturang grupo tungkol sa kanta nilang ito na tunay na nakaka-high hanggang sa stars at hindi ang legalized weeds ng kanilang home state of Colorado, mwehehehehe!

       Hey, parang ganoon din ang tweet ko kay Brandon Boyd ng Incubus. Good music is the real deal and not the treacherous  and fake “feel good” brought by drugs. Oo nga pala, mas madalas na rin naman akong mag-Twitter (ngunit weekly pa rin ako kung mag-Internet surfing). Tweet to this, tweet to that hanggang kay Pope Francis @pontifex nang tinanong ko siya kung ano ang paninindigan niya sa controversial liberation theology since he came from Argentina, a Latin American nation.

        The tweets were in perfect English... and no replies anyway.